Door Matthijs Pronker
‘Je mag er lang over doen,’ luidt het advies als het een meesterwerk betreft met een juiste opdrachtgever. Bij hotel Rosewood was dat in tijd zeker het geval en menige bewoner van Amsterdam schudde het hoofd: ‘Is het nou nog niet af?’ Bij de eerste stap naar binnen ben je geen buitenstaander meer en begrijp je dat het eigenlijk een wonder is dat het nu al allemaal gerealiseerd is.
Tientallen vaklieden liepen hier kriskras door elkaar en velen leefden ongeveer op de steiger. Als één van de weinigen mochten we een reportage maken. Het traceren van al die betrokkenen en belanghebbenden vergde ook journalistiek behoorlijk wat jongleren.
In het hotel zal met de stoffering en de tapijten weinig geluidsoverlast zijn, zeker als de klantenkring tot de elite behoort die hier verwacht wordt. Dit in tegenstelling tot sportcomplexen en overdekte zwembaden waar je stil van wordt omdat de anderen zo schreeuwen. In Zoetermeer is de architecte bij de renovatie van zo’n binnenbad erin geslaagd om direct het landelijke nieuws te halen. Hiermee zijn we dus niet de enigen, maar onderschrijven we des te meer het belang van deze akoestische systeemplafonds.
Mensen kunnen ook op een heel andere wijze aan het plafond zitten, zoals de jonge chefkok en sommelier die in Limburg een eigen restaurant wilden beginnen. Het beste moest hun entourage vormen en hoe mooi is het dan als vakmensen gaan meedenken om het financieel haalbaar te maken. Notable heeft nu juist wel een tafel in de hoedanigheid van een schitterende terrazzo eetbar, binnen het budget.
Verderop wilde kunstenaar Ruben Verheggen net zoiets spraakmakends: een eetbar en werkblad met gegolfde achterwand. Ook hij zag de kracht van terrazzo als serveerblad voor de culinaire hoogstandjes van deze tijd. Het betekent een triomfantelijke terugkeer van echt natuursteen en terrazzo in de kookzones. De bewerking was zeer intensief, maar hij had geen haast. Het moest vooral goed worden.
Tijd winnen door sneller pleisterwerk aan te brengen met een hanteerbare machine, dat zagen Maik Klijn en zijn vader direct zitten. Het zou elf jaar duren en bijna een privéleven kosten tot de Stuctrolley echt zo werkte als bedacht. Als redactie hebben we een tijdje gewacht tot deze prachtige vondst geïntroduceerd kon worden.
En… we zijn alsnog de eersten! Want zoals overal geldt ook in de afbouw: je moet het elkaar gunnen. Laten we dat standpunt in ere houden, zo lang als we kunnen.
Uw hoofdredacteur, Matthijs Pronker